محمدرضا حیدری

• نخستین محل باشگاه و نامگذاری باشگاه ( ۱۸۹۷/۱۸۹۸ ) :

تاسیس یوونتوس در اولین روز ماه نوامبر بر روی نیمکتی در خیابان ره اومبرتو توسط گروهی جوان که در دبیرستان ماسیمو داتزلیو تحصیل می‌کردند که رویای تاسیس یک تیم فوتبال داشتند آغاز شد و به این ترتیب یوونتوس در تاریخ ۱ نوامبر ۱۸۹۷ در تورین متولد شد. مجموعه‌ای که برای بازی فوتبال، تفریح و لذت بردن از فوتبال و خواسته‌ها و ایده‌های نو توسط شاگردان مدرسه ماسیمو داتزلیو تاسیس شد. برادران کنفاری سرانجام در اولین روز ماه نوامبر تصمیمی که از مدتها پیش در نظر گرفته بودند را عملی ساختند تا حیات باشگاهی به عظمت یوونتوس آغاز شود.

اولین دیدار این تیم تازه تاسیس با حضور جوانان و دوستداران در تئاتر ساختمان دارما برگزار شد. انریکو کنفاری در نخستین سخنان خود از خواسته‌های بزرگ باشگاه صحبت می‌کند، وی تاکید دارد با شروع فصل پاییز خواسته و آرزویی که از مدتها پیش داشته‌اند به وقوع پیوست.

ایوجنیو و انریکو تصمیم مهمی در زندگی خود گرفته بودند و خواستار داشتن یک باشگاه حرفه و بزرگ فوتبال بودند، بنابر این زمانی که با شوق جوانان روبرو شدند با قاطعیت بیشتری برنامه و کار خود را ادامه دادند.

سرانجام برادران کنفاری در دفتر کوچک خود در خیابان ده اومبرتو ۴۲ تشکیل جلسه می‌دهند، جلسه‌ای که با حضور مسئولین ابتدایی و بازیکنان و جوانان عاشق فوتبال برگزار می‌شود و اخرین اندیشه این جوانان که رویای داشتن مقر و محلی برای باشگاه‌است مطرح می‌شود، برادران کنفاری می‌دانند که برای داشتن یک تیم بزرگ می‌بایست محلی مناسب تهیه نمایند، این دو جوان خیلی زود ساختمانی با چهار اتاق و یک حیات پیدا می‌کنند که می‌توانست محلی مناسب برای یک تیم جوان و تازه تاسیس باشد.

با تشکیل یک تیم جوان و مشخص شدن محل استقرار تیم، وظیفه‌ای دیگری نیز بر شانه‌های تاسیس کنندگان سنگینی می‌کرد، این باشگاه می‌بایست نامی برای خود داشته باشد، بار دیگر براداران کنفاری جلسه‌ای تشکیل دادند و سه نام، جامعه‌ای که با قدرت پیش می‌رود، جامعه ورزشی ماسیمو داتزلیو و باشگاه ورزشی یوونتوس مد نظر گرفته شد. با توجه به جوانی باشگاه و جوانانی که با عشق فراوان دراین تیم بازی می‌کردند، گروه تصمیم گرفت نام باشگاه ورزشی یوونتوس را انتخاب نماید و به این ترتیب و با تایید گروه، باشگاه ورزشی یوونتوس نام گذاری شد.. گفتنی است که کلمه یوونتوس ریشه‌ای لاتین دارد و به معنای جوان و یا جوانان است. ایوجنیو کنفاری نخستین مدیر یوونتوس خیلی زود پست ریاست را رها کرد و برادراش انریکو از سال ۱۸۹۸ به ریاست باشگاه رسید. پس از این تغییر در سطح مدیریت، باشگاه برای نخستین بار محل خود را به ساختمانی سه اتاقه همراه با یک حیاط به نام کروچتا در خیابان پیاتزای ۴ تغییر می‌دهد.^[۱]

 

• کسب دومین اسکودتو ( سری آ ) ( ۱۹۰۶/۱۹۲۶ ) :

لحظات خوش و زیبایی در حال سپری شدن نبود و یووه نزدیک به دو دهه زیر سایه تیم‌های میلانی قرار داشت و نتوانست قهرمانی نخست خود را تکرار کند. طی این سالها مدیران و بازیکنان به این نتیجه رسیدن که برای نگاه داری گفتگوها و حوادث، مجله‌ای نیاز است، بنابر این در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵ مجله هورا یوونتوس که امروزه ماهنامه معروف این باشگاه به حساب می‌اید متولد شد. همچنین گفته می‌شود کارادو کورادینی که در فصل ۱۹۲۰ - ۱۹۱۹ رئیس باشگاه بود سرود یوونتوس را تصنیف کرده‌است. روال ناکامی‌ها ادامه داشت تا سال ۱۹۲۳ که خانواده مطرح انیلی وارد عرصه حیات باشگاه شدند. در ۲۴ ژوئیه سال ۱۹۲۳ ریاست باشگاه را ادواردو آنیلی (پدر جووانی و اومبرتو انیلی) به عهده گرفت. او پسر مالک و بنیانگذار کمپانی فیات بود. همراه با مدیریت قدرتمند این مرد بزرگ افتخارات و پیروزی‌های بانوی پیر نیز اغاز شد. بیانکونری‌ها با او در سال ۱۹۲۶ دومین اسکودتوی خود را نیز فتح کردند تا ادواردو نخستین قهرمانی مدیریت خود را تجربه کند. این قهرمانی با مربیگری جینو کارولی به دست امد و بازیکنانی نظیر جانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا ،کارلو بیجاتو، لویجی آلماندی، جوزف ویولا، فرنک هیرزر و جوزپه توریانی در این تیم قهرمان حضور داشتند.^[۲]

 

• دوران مربیگری کارلو کارکانو در یوونتوس و کسب پنج قهرمانی متوالی در سری آ ( ۱۹۳۰/۱۹۳۵ ) :

طی سال‌های ۱۹۳۵ - ۱۹۳۰ افسانه یوونتوس متولد می‌شود و قدرت برتر و محبوب ایتالیا از راه می‌رسد. ادواردو آنیلی که همچنان تا سال ۱۹۳۵ رهبری باشگاه بزرگ یووه را به عهده داشت در کنار جووانی ماتزونیس نایب رئیس باشگاه توانست در دهه سی یوونتوس را تبدیل به قدرت بلامنازع ایتالیا نماید. سیاه و سفید پوشان سرزمین چکمه طی سالیان ۳۱ الی ۳۵ توانستند پنج اسکودتوی دیگر را برای باشگاه به ارمغان بیاورند و با کسب پنج عنوان قهرمانی متوالی رکورد جاودانه‌ای را به نام خود به ثبت برسانند. بازیکنان بزرگ ان زمان نمایشی را ارائه کردند که هرگز فراموش شدنی نیست، فلیچ بورل مهاجم بیانکونری‌ها در فصل ۱۹۳۲ باورنکردنی ظاهر شد وی در ۲۸ بازی ۲۹ گل به ثمر رساند و رکوردی فوق العاده به نام خود ثبت کرد. در این دوران انیلی در کنار همکارانش تصمیم گرفت ورزشگاهی اختصاصی برای یووه تهیه نماید و سرانجام در فوریه ۱۹۳۴ یووه در ورزشگاه جدیدش به نام کوموناله (المپیکوی فعلی) به میدان رفت، ورزشگاهی که بعدها خاطرات بسیار دیدنی و زیبایی از اسطوره‌هایی مانند بونیپرتی، روبرتو بتجا و میشل پلاتینی در خود زنده نگاه داشته‌است. در مسابقات جام جهانی ۱۹۳۴ و ۱۹۳۸ بازیکنان یوونتوس اسکلت اصلی تیم ملی ایتالیا را تشکیل می‌دادند، اتفاقی که در جام جهانی ۱۹۸۲ نیز تکرار شد. در زمان مربیگری کارلو کارکانو یوونتوس هفت بازیکن ملی پوش به نام‌های جانپیرو کامبی، ویرجینیو روستا، لویس مونتی، جیووانی فرراری، لویجی برتولینی، فلیچ بورل و رایموندو اورسی را در تیم ملی ایتالیا داشت که توانستند قهرمان جام جهانی ۱۹۳۴ شوند، درست زمانی که یووه قدرت برتر و بی نظیر ایتالیا محسوب می‌شد و هفت اسکودتو را در کارنامه حیات خود می‌دید یک حادثه تلخ و ناگوار برای باشگاه رخ داد، در ژوئیه ان سال ادواردو آنیلی مدیر موفق و دوست داشتنی در سانحه هوایی مشهور جنوا درگذشت و از ان اتفاق سیاه و تلخ، یووه به مدت ۱۲ سال که یک انیلی دیگر در راس مدیریت باشگاه امد به حاشیه رفت.^[۳]

 

• جنگ جهانی دوم و بازگشت یک آنیلی دیگر ( ۱۹۳۵/۱۹۵۵ ) :

تکرار افتخارات دهه سی به مدت یک دهه متوقف شد البته طی این سال‌ها قهرمانی در دو جام حذفی ایتالیا به افتخارات باشگاه اضافه شد. نخستین قهرمانی یووه در جام حذفی کشورش به تاریخ ۱۹۳۸ با مربیگری ویرجینیو روستا باز می‌گردد. در فصل ۳۹ - ۳۸ یووه با ایستادن در رده هشتم جدول دوران افول خود را می‌گذراند. اما این بار یوونتوس عزم خود را برای بازگشتی قدرتمند جمع می‌کند، پس از مدتها دربی تورینو فرامی‌رسد، ۱۴ اکتبر ۱۹۴۵، تورینو همان تیم قدرتمند گذشته‌است اما یووه نیز بسیار قدرتمند به نظرمی‌رسد و در پایان نیز به پیروزی ۲ بر یک برابر تورینو دست می‌یابد تا برتری خود را به همشهری خود ثابت نماید. طی سال‌های ۳۵ الی ۴۷ مدیرانی نظیر امیلیو ده لا فورست و پیرو دوزیو در راس کار قرار گرفتند و نتواستند شکوه یووه را نمایان سازند و سرانجام پس از نتایج نه چندان موفق و درخشان؛ پیرو دوزیو جای خود را به جووانی آنیلی داد، فرزند ادواردو آنیلی به باشگاه و خانه خود در تاریخ ۲۲ ژوئیه ۱۹۴۷ بازگشته بود تا پیروزی‌های گذشته و خاطرات زیبای دوران رهبری پدرش را تکرار کند. با امدن جووانی اسکودتوهای هشتم و نهم در فصل‌های ۵۲-۵۱ ، ۵۰ - ۴۹ از راه رسید. اما افسوس که عمر ریاست وی کوتاه بود و خیلی زود از سمت خود استعفا داد. با این حال یووه با بازیکنانی نظیر بونیپرتی، کارلو پارولا و جان هانسن همچنان به افتخارات خود می‌افزود.جووانی انیلی ۱۸ سمپتامبر ۱۹۵۴ پست ریاست را رها می‌کند و از باشگاه جدا می‌شود.^[۴]

 

• دوران مدیریت اومبرتو آنیلی در یوونتس و درخشش اومار سیووری و بونیپرتی ( ۱۹۵۵/۱۹۷۱ ) :

با جدایی جووانی انیلی، به مدت یک سال باشگاه تحت نظارت سه مسول هدایت شد و یک سال بعد در نووامبر ۵۶ اومبرتو آنیلی برادر جووانی آنیلی راهی باشگاه شد تا قدرت و نفوذ خانواده آنیلی همراه با قدرت باشگاه یوونتوس ادامه داشته باشد. اومبرتو تا سال ۱۹۶۲ سمت مدیریت یوونتوس را در اختیار داشت که در این سال به دلیل ادامه تحصیل و اخذ مدرک پروفسوری از سمت مدیریت یووه کناره گیری کرد. این تیم در این سال‌ها دو ستاره بزرگ حیات خود را به نام‌های اومار سیووری و جان چارلز خریداری کرد و توانست اسکودتوی دهم را نیز فتح نماید. لیوبیسا بروشتش دهمین قهرمانی بانوی پیر را در فصل ۵۸ - ۵۷ به دست اورد تا با کسب این عنوان، اولین ستاره یووه نیز از راه برسد. با این قهرمانی بانوی پیر اجازه یافت ستاره طلایی را بر روی پیراهن خود حک کند و به بالای آرم باشگاه نیز اضافه شود. قدرت مدیریت جدید به همراه درخشش بونیپرتی شکوه زیبایی را برای باشگاه به ارمغان اورده بود و یووه توانست با هدایت مربیانی مانند رناتو چسارینی، کارلو پارولا، پائولو آمارال و هریبرتو هرررا در دهه شصت سه عنوان قهرمانی را کسب کند. دهه ۶۰ با کسب سه قهرمانی در سری آ و سه قهرمانی در جام حذفی ایتالیا به نوعی تکرار درخشش دهه ۳۰ بود. طی این سال‌ها ستارگانی برجسته همچون؛ جان هانسن،کارلو پارولا، کارل پرایست،بونیپرتی، جان چارلز و اومار سیووری با پیراهن سیاه و سفید یووه در میادین فوتبال حاضر شدند و در دنیای فوتبال شهرتی کسب کردند. اومار سیووری با درخشش بی نظیر و گلزنی‌های ارزشمند خود تبدیل به مهره‌ای خوش نام در دنیای فوتبال شد و در سال ۱۹۶۱ توانست توپ طلا را از ان خود کند. با پایان فصل ۶۹ هریبرتو هرررا مربی استثنایی نیمکت بیانکونری‌ها را ترک می‌کند و لویس کارنیلجیا جانشین وی در پست مربیگری یووه می‌شود. گفتنی است که طی سالهای ۶۲ الی ۷۱ هدایت باشگاه به ویتوره کاته لا واگذار شده بود.^[۵]

 

• دوران مدیریت بونیپرتی در یوونتوس ( ۱۹۷۱/۱۹۹۰ ) :

سرانجام زمان خداحافظی فرامی‌رسد و بونیپرتی پس از چند سال بازی و حضوری استثنایی در سال ۷۱ از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و بلافاصله به مدیریت باشگاه منصوب می‌شود. در زمان ریاست وی چهار مربی بزرگ و نامی همچون ویکپالک، پارولا، تراپاتونی و زوف هدایت بانوی پیر را به عهده گرفتند. بونیپرتی نزدیک به بیست سال رهبری بانوی پیر را به عهده گرفت و توانست درخشش دوران بازیگری اش را در این پست نیز تکرار کند؛ کسب نه اسکودتو و رساندن شمار اسکودتوهای یوونتوس به عدد بیست و دو و گرفتن ستاره دوم باشگاه با قهرمانی در سال ۸۲، دو قهرمانی در جام حذفی به همراه نخستین عنوان قهرمانی بانوی پیر در اروپا و کسب جام لیگ قهرمانان اروپا در سال ۸۵ ، قهرمانی در سال ۷۷ در لیگ اروپا برای نخستین بار؛ رسیدن به قهرمانی رقابت‌های جام در جام اروپا در سال ۸۴، یک سوپر جام اروپا که در سال ۸۵ به دست امد از افتخارات بسیار ارزنده و بزرگی به شمار می‌رود که در دوران دو دهه مدیریت موفق بونیپرتی به دست امد. جووانی تراپاتونی که ده سال هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود توانست در سال ۸۲ با قهرمانی یووه در سری آ ستاره دوم را از ان باشگاه نماید تا بانوی پیر تنها تیم ایتالیایی باشد که قهرمانی‌هایش به عدد بیست می‌رسید.در دو دهه ستارگان مشهوری پیراهن سیاه وسفید یوونتوس را برتن کردند؛ ستارگانی مانند : دینو زوف ، میشل پلاتینی، مارکو تاردلی، ژبیگنی بونیک، پائولو روسی، کلائودیو جنتیله، پیترو آناستاسی، رومئو بنتی، گائتانو شیره‌آ از جمله بازیکنان بسیار مهم دهه ۷۰- ۸۰ این باشگاه بودند. اما این بار نیز یک اتفاق تلخ دیگر برای سیاه و سفیدپوشان یووه، باشگاه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اتفاقی که در دهه ۸۰ برای بانوی پیر ایتالیا به وقوع می‌پیوندد، رویدادی سیاه که به مانند سال ۳۵ همزمان با شکوه و بزرگی یووه‌است، این حادثه در فینال لیگ قهرمانان در۲۸ می سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل بلژیک روی داد، در دیدار یوونتوس برابر لیورپول انگلیس به دلیل درگیری هواداران دو تیم ۳۹ هوادار کشته (برخی منابع شمار کشته شدگان را ۴۹ نفر اعلام کردند) و بیش از ۳۰۰ زخمی به جای می‌ماند و لقب فینال خونین را به خود می‌گیرد. در این دیدار یووه با تک گل میشل پلاتینی که از روی نقطه پنالتی به ثمر رسید قهرمان این دیدار خونین می‌شود تا نخستین قهرمانی خود را در اروپا جشن بگیرد البته جشنی که همراه با تلخی و از دست دادن تعدادی هوادار بود. در فصل ۱۹۸۶ - ۱۹۸۵ روزهای خوش یووه همچنان ادامه دارد و سیاه و سفید پوشان در ۸ دسامبر ۸۶ راهی توکیو می‌شوند تا در جام بین قاره‌ای شرکت کنند و در نهایت نیز با قهرمانی در این جام به کار خود پایان می‌دهند. قدرت یووه پس از این سال چند سالی رو به افول رفت و ستارگانی مانند میشل پلاتینی و گائتانو شیره‌آ مهره‌ای که با ۵۵۲ بازی یکی از ستاره‌های استثنایی حیات یووه محسوب می‌شود از تیم خداحافظی کردند. فصل جدید در راه است و این بار پس از ده سال جووانی تراپاتونی بر روی نیمکت سیاه و سفیدپوشان مشهور ایتالیا حضور ندارد و دوره جدیدی اغاز می‌شود. در دهه ۸۰ پائولو روسی مهاجم سرشناس یووه و ایتالیا نیز در سال ۸۲ توپ طلا را به خود اختصاص می‌دهد تا دومین ستاره بیانکونری باشد که این افتخار را کسب می‌کند. این افتخار طی سه سال متوالی ۸۳ الی ۸۵ توسط میشل پلاتینی تکرار شد تا ستاره سوم یووه در این زمینه باشد. یوونتوسی‌ها در جام جهانی ۸۲ شش نماینده در تیم ملی ایتالیا داشتند تا خاطره جام جهانی ۳۴ تکرار شود؛ دینو زوف، کلائودیو جنتیله، آنتونیو کابرینی، گائتانو شیره‌آ، مارکو تاردلی و پائولو روسی ستاره‌های بیانکونری حاضر در تیم اتزوری‌ها بودند که قهرمانی دیگری را به دست می‌اورند. تمام این افتخارات با مدیریت ستاره سالیان گذشته یووه بونیپرتی رقم خورد. در فصل ۹۰ - ۸۹ یوونتوسی‌ها تیمی رویایی تشکیل داده بودند، جوانانی نظیر سالواتوره سکیلاچی، پیرلویجی کاسیراگی و مدافعینی همچون داریو بونتی توانسته بودند فرم یک تیم ایده‌آل و دوست داشتنی را به دست بیاورند، یک قهرملنی در جام حذفی ایتالیا نتیجه تلاش و ارزش این بازیکنان بزرگ بود.^[۶]

 

• دوران مربیگری مارچلو لیپی در یوونتوس و موفقیت های پیاپی در اروپا ( ۱۹۹۱/۲۰۰۳ ) :

سال ۱۹۹۰ ویتوریو کایزوتتی جانشین بونیپرتی شد، او تا سال ۲۰۰۳ درکنار یووه ماند و در طول ریاست خود افتخارات و پیروزی‌های ارزنده دیگری را به مجموعه بیانکونری افزود. با اغاز دهه ۹۰ بار دیگر شکوه یوونتوس شروع شد؛ و ورزشگاه دل آلپی که به تازگی میزبانی رقابت‌های یوونتوس را به عهده گرفته بود شاهد افتخارات زیادی شد. در سال ۹۰ یک جام حذفی ایتالیا و قهرمانی دوم در لیگ اروپا با مربیگری دینو زوف به کارنامه ورزشی باشگاه افزوده شد و جام سوم لیگ اروپا نیز در سال ۹۳ با جووانی تراپاتونی راهی ساختمان باشگاه یووه می‌شود. بانوی پیر که از اواسط دهه ۹۰ دوباره به اوج بزرگی خود رسیده بود در لیست تیم خود بازیکنان خوش نام و مطرحی مانند روبرتو باجو، جان لوکا ویالی، فابریزیو راوانلی، الساندرو دل پیرو(بهترین گلزن تاریخ یووه همراه با بیشترین بازی با پیراهن یوونتوس) ،آنجلو پروتزی، دیدیه دشان، آنتونیو کونته، فرارا، ادگار داویدس و زین الدین زیدان (دارنده توپ طلا در سال ۹۸) را می‌دید که در کنار مدیران و مربیانی برجسته برای بزرگی یووه می‌کوشیدند. در ان دوران سرشناش ترین ستارگان ان دهه در سطوح بازیگری و مربیگری و مدیریت دنیای فوتبال در مجموعه بیانکونری گردهم امده بودند و یووه با این بزرگان توانست قدرت بزرگ اروپا شود و پیروزی‌ها و افتخارات ارزشمندی کسب کند. طی سال‌های ۹۱ الی ۹۴ یوونتوس ستاره ارزشمندی به نام روبرتو باجو را در کنار خود می‌دید، مهره‌ای که در سال ۹۳ موفق به دریافت توپ طلا شد تا به بازیکنان یووه در این افتخار اضافه شود. جووانی تراپاتونی که از سال ۹۱ بار دیگر به تیمشش بازگشته بود پس از اتمام فصل ۹۴ از تیم جدا می‌شود و راه برای حضور مربی ای مطرح و برجسته هموار می‌شود و در نهایت مارچلو لیپی بر روی نیمکت هدایت سیاه و سفیدپوشان یووه می‌نشیند.. در سطوح مدیریت نیز مهره‌هایی نظیر روبرتو بتجا، جیرائدو و موجی وارد عرصه فعالیت می‌شوند. مارچلو لیپی همراه خود سه اسکودتوی متوالی را در فصل‌های ۹۵- ۹۴، ۹۷ - ۹۶ و۹۸ - ۹۷ به نام یوونتوس ثبت می‌کند. یک قهرمانی در جام حذفی ایتالیا در فصل ۱۹۹۵، دو سوپر جام ایتالیا در فصول ۹۵ و ۹۷ و قهرمانی دوم بانوی پیر در لیگ قهرمانان اروپا که در فصل ۹۶ - ۹۵ به دست امد و جام بین قاره‌ای سال ۹۶ نیز از افتخارات ارزنده مارچلو لیپی به شمار می‌روند. یوونتوس دهه نوه فوق العاده با عظمت و باشکوه بود، مارچلو لیپی در کنار جان لوکا ویالی و جوانی خوش چهره به نام الساندرو دل پیرو که بعدها تبدیل به محبوب ترین ستاره بیانکونری می‌شود تیمی دوست داشتنی و بزرگی را تشکیل داده بود. تیم این مربی برجسته در رقابت‌های اروپایی نیز می‌درخشید؛ تاریخ روز ۲۲ می۹۶ را نشان می‌داد و ورزشگاه المپیک رم منتظر برگزاری دیدار فینال لیگ قهرمانان اروپا میان دو تیم یوونتوس و آژاکس بود، بازیکنان دو تیم ۹۰ دقیقه قانونی را با نتیجه یک بر یک به پایان رساندند تا ضربات پنالتی برنده دیدار را مشخص کند، سیاه و سفیدپوشان شهر تورین با نتیجه ۴ بر ۲ در ضربات پنالتی بر حریف غلبه می‌کنند و قهرمان لیگ قهرمانان اروپا در سال ۹۶ می‌شوند و به این ترتیب به کسب افتخارات ادامه می‌دهند. در این سال سیاه و سفید پوشان شهر تورین اندره افورچوناتو یکی از بزرگان گذشته خود را از دست داد. یوونتوس در سال‌های ۹۷ - ۹۶ و ۹۸ - ۹۷ نیز به فینال لیگ قهرمانان اروپا راه یافت اما برابر حریفان شکست خورد و در جایگاه دوم ایستاد. یووه ابتدا در فینال برابر دورتموند با نتیجه ۳ بر ۱ شکست خورد تا به دومین قهرمانی متوالی خود در لیگ قهرمانان اروپا دست نیابد و در فصل اتی نیز برابر رئال مادرید با نتیجه یک بر صفر متحمل شکست شد و دومین ناکامی متوالی خود را در فینال لیگ قهرمانان اروپا تجربه می‌کند. در سال‌های ۹۷ و ۹۸ یووه صاحب مهاجمانی تیزهوش و فرصت طلب بود، الساندرو دل پیرو و فیلیپو اینزاگی اینزاگی خط حمله‌ای زهردار و فوق العاده‌ای تشکیل داده بودند و گل‌های حساس و ارزشمندی که یکی پس از دیگری توسط این دو مهاجم بزرگ به ثمر می‌رسید و پیروزی‌های ارزنده‌ای از ان یووه خود می‌شد. در حالی که چهره جوان و دوست داشتنی بیانکونری‌ها الساندرو دل پیرو؛ امید دریافت جوایزی نظیر توپ طلا در سال ۹۸ بود، شدیداً از ناحیه زانو اسیب می‌بیند، مصدومیتی که او را برای مدتها خارج از میادین می‌فرستد تا تیم و مربیان را تنها گذارد و از دریافت این جوایز نیز محروم شود. با پایان دهه ۹۰ فروغ بیانکونری‌ها نیز کمرنگ شد، رفتن لیپی و امدن کارلو آنچلوتی چندان موفق امیز نبود و کارلتو تنها یک قهرمانی در جام اینترتوتو را در کارنامه دو سال مربیگری خود در یووه به جای می‌گذارد. تابستان ۲۰۰۰ یووه یکی از مهمترین خریدهای خود را انجام می‌دهد، یک روز پس از فینال یورو ۲۰۰۰ در دیداری که ایتالیا اخرین دقایق با گل معروف به گل مرگ دیوید ترزگه از فتح جام دور می‌مانند، پیشنهاد سران یووه برای جذب ترزگه در کلیه رسانه‌ها و مطبوعات ورزشی منتشر می‌شود و سرانجام با توافق طرفین این مهاجم بزرگ راهی شهر مه گرفته تورین می‌شود تا دوران گلزنی خود را با پیراهن یووه ادامه دهد با پیوستن به پرافتخارترین تیم ایتالیا دوران تازه‌ای از زندگی ورزشی دیوید ترزگه اغاز می‌شود. یووه که با کارلو آنچلوتی به افتخار بزرگی دست نیافته بود تصمیم به تغییر مربی می‌گیرد و درخشش بیانکونری با بازگشت مرد همیشه پیروز یووه، مارچلو لیپی که از فصل ۲۰۰۲ - ۲۰۰۱ بار دیگر هدایت یوونتوس را به عهده گرفته بود به تیم روی می‌اورد و قدرت گیری سرشناس ترین تیم ایتالیایی با ستارگانی جانلوئیجی بوفون، پاول ندود و مارسلو سالاس از سر گرفته می‌شود. این مربی بار دیگر یوونتوس را به اوج خود بازگرداند وتیم محبوب و دوست داشتنی ای را به جهان معرفی کرد. دو قهرمانی در سوپر جام ایتالیا به همراه شکوه و عظمت عجیب بیانکونری در دنیای فوتبال در کنار ستارگانی دوست داشتنی همچون الساندرو دل پیرو، دیوید ترزگه، ادگار داویدس، زین الدین زیدان و پاول ندود هافبک چک تبار و دارنده توپ طلا در سال ۲۰۰۳، از یووه تیمی استثنایی ساخته بود. لیپی خود با محبوبیتی که نزد هواداران کسب کرده بود توانست بر ارزش و محبوبیت بانوی پیر بیفزاید و به این ترتیب اسکودتوهای بیست و شش و بیست و هفت در سال‌های ۲۰۰۲ - ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ - ۲۰۰۲ نیز ما هدایت این مربی ارزنده راهی باشگاه بزرگ یوونتوس شدند. در این سالها اتفاق مهم دیگری در حیات باشگاه روی داد و در تاریخ ۲۰ دسامبر ۲۰۰۱ باشگاه یوونتوس وارد بورس شد تا به اعتبار خود بیفزاید. طی این سال‌ها یوونتوسی‌ها در خرید بازیکنان مطرح و ستارگان نامی فوق العاده استثنایی ظاهر شدند و با مدیریت منظم توانستند تیمی قدرتمند و شایسته را راهی میدان نمایند. در تمام این سالها خانواده بزرگ و قابل احترام انیلی به عنوان مالک اصلی باشگاه حامی تیم و بازیکنان بودند و همواره با حضور در صحنه‌های حساس حمایت خود را از باشگاه ثابت می‌کردند؛ ستارگان و تیفوسی‌های بیانکونری نیز به خوبی و با احترام خاصی از جووانی و اومبرتو انیلی مدیران گذشته و صاحبان ان زمان باشگاه نام می‌بردند. در نخستین ماه سال ۲۰۰۳ حادثه‌ای تلخ، بار دیگر مجموعه بیانکونری را در سوگ نشاند، در حالی که تنها ۲۴ روز از اغاز سال جدید می‌گذشت، جووانی انیلی مدیر اسبق باشگاه که با خود افتخارات ارزشمندی را برای باشگاه به همراه اورده بود درگذشت. تنها یک سال پس از مرگ جووانی انیلی وکیل و صاحب باشگاه بانوی پیر که شخصی محترم و بزرگ برای ورزش ایتالیا محسوب می‌شد، برادرش اومبرتو انیلی نیز درگذشت، اومبرتو در تاریخ ۲۷ می‌سال ۲۰۰۴ از دنیا رفت تا به یکباره بانوی پیر حامیان اصلی خود را از دست بدهد با فوت این بزرگان خانواده انیلی همچنان حمایت خود را از باشگاه دریغ نکرد و در کنار یوونتوس ماند. مارچلو لیپی همچنان مربی یوونتوس بود اما در پایان فصل ۲۰۰۳ نوبت به رفتن مربی موفق و بزرگ یووه رسید، مارچلو لیپی هواداران و بازیکنان را تنها گذاشت.^[۷]

 

• دوران مربیگری فابیو کاپلو در یوونتوس و انتشار مسئله کالچو پولی ( ۲۰۰۴/۲۰۰۶ ) :

با رفتن مارچلو لیپی، در تابستان ۲۰۰۴ فابیو کاپلو وارد باشگاه مطرح شهر شمالی و مه گرفته تورین، یوونتوس شد. فابیو کاپلو مربی اسبق آ. اس. رم که پیش از این نزد هواداران یووه یک دشمن محسوب می‌شد در میان تعجب و بهت همگان بر روی نیمکت مربیگری پرافتخارترین تیم سرزمین چکمه‌ای ایتالیا نشست. هم زمان با حضور وی، بازیکنانی نظیر زلاتان ابراهیموویچ، فابیو کاناوارو و امرسون نیز یوونتوسی شدند. کاپلو با وجود موفقیت و کسب دو اسکودتویی که بعدها از یووه بازپس گرفته شد، نتوانست در دل و قلب تیفوسی‌های وفادار یووه راه یابد، با رفتار عجیب و ناپسندی که با ستارگانی مانند الساندرو دل پیرو داشت خیلی زود به فراموشی سپرده شد. فابیو کاپلو به هیچ عنوان نتوانست خواسته‌های طرفداران را براورده نماید و با انتشار مسئله کالچو پولی و بازپس گیری دو قهرمانی که توسط وی به دست امده بود تبدیل به منفورترین مربی حیاب باشگاه یووه شد. یوونتوس دو سال متوالی ۲۰۰۵- ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ به اسکودتوهای بیست هشتم و بیست و نهم خود رسید، قهرمانی‌هایی که این تیم را به ستاره سوم نزدیک و نزدیک تر می‌کرد. در این سالها بی شک یووه قدرت برتر ایتالیا بود و در سطح فوتبال اروپا نیز جز تیم‌های نخست و قدرتمند محسوب می‌شد که ستارگان ارزشمند و دوست داشتنی زیادی در خود می‌دید، قدرت تیزهوشی مدیران بانوی پیر در کنار خرید مهره‌های سرشناس و حفظ ستارگان مطرح دنیای توپ گرد برخی از رقبای این تیم استثنایی را ناخرسند کرده بود، با پایان فصل ۲۰۰۶ - ۲۰۰۵ که به قهرمانی سیاه و سفید پوشان انجامید خبرهایی در خصوص تبانی مسولین یوونتوس با داوران شنیده شد؛ این مسائل همراه با رقابت‌های جام جهانی ۲۰۰۶ مطرح می‌شد و در حالی که ستارگان بیانکونری در کنار اینتر میلان برای قهرمانی در این جام مبارزه می‌کردند اتفاق تلخ دیگری برای یکی از مهره‌های اسبق یووه رخ داد، جانلوکا پسوتو از ساختمان باشگاه سقوط کرد تا حواشی اطراف یووه بیشتر از قبل شود. با این حال با تدابیر مسولین فوتبال ایتالیا موضوع کالچو پولی و محکومیت‌های باشگاه‌ها تا پایان رقابت‌های جام جهانی اعلام نشد تا تمام بازیکنان حاضر در اردوی اتزوری با تمرکز کامل و بدون مشغله ذهنی، در رقابت‌ها حاضر شوند. این تدبیر مسولین نتیجه بخش بود و ایتالیا با مربیگری مارچلو لیپی جام قهرمانی مسبقات جهانی ۲۰۰۶ المان را فتح کرد. پس از بازگشت ملی پوشان، مسئله معروف به کالچو پولی رسماً اعلام شد و تبانی مسولین باشگاه یوونتوس با کمیته داوران و برخی داواران از جمله پاپاراتی از یک سو و انتشار مکالمات تلفنی لوچانو موجی با برخی از مسولین و داوران در دادگاه‌های ورزشی ایتالیا مطرح شد و ۲ قهرمانی آخر یوونتوس در سری آ از بانوی پیر گرفته شد و به سری بی فرستاده شد.^[۸][۹]

 

• دوران مربیگری دیدیه دشان در یوونتوس همراه با ثبت وفاداری ستارگان ارزشمند بانوی پیر ( ۲۰۰۶/۲۰۰۷ ) :

حکم صادره در کنار ترک ستارگان و تغییر مدیریت باشگاه که همراه با ورود جووانی کوبولی جیلی به عنوان جانشین فرانتزو گرانده استونس مدیری که سه سال ریاست یووه را به عهده داشت موجب شد تا تابستان 2006 تبدیل به تابستانی سخت و ناخوشایند برای تمام بیانکونری های جهان شود. زمانی که موجی از سمت خود برکنار شد، جیرائودو نیز از مسولیت هایی که در باشگاه داشت کنارگذاشته شد و بازیکنانی از جمله فابیو کاناوارو، جیانلوکا زامبروتا، پاتریک ویرا، امرسون، زلاتان ابراهیموویچ و لیلیان تورام یوونتوس را ترک کردند. و در شرایطی دشوار جان الکان نوه جووانی انیلی به مانند یک قهرمان راهی یوونتوس شد تا در یکی از سخت ترین و حساس ترین لحظات حیات یووه، مسولیتی مهم و دشوار را به عهده گیرد، یوونتوس بازیکنانی نظیر الساندرو دل پیرو، جانلوئیجی بوفون، مائورو کامرونزی در تیم ملی کشورش داشت که با این تیم قهرمان جهان شده بودند و بازیکنان بزرگی از جمله دیوید ترزگه و پاول ندود که نگاه داشتن این بازیکنان در شرایط کنونی کار آسانی نبود.دیدیه دشان بازیکن سالیان نه چندان دور یوونتوس که با این تیم قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در سال 96 - 95 را تجربه کرده بود در تاریخ 10 ژوئیه 2006 به تیم سابقش بازگشت؛ اما نه به عنوان بازیکن؛ بلکه این بار دشام مربی یووه شده.یووه بزرگ در سخت ترین شرایط و رقابت نزدیک با ناپولی و جنوا و با توجه به کسر 9 امتیاز بر سکوی نخست رقابت ها ایستاد و عنوان قهرمانی مسبقات سری بی را در فصل 2007 - 2006 از ان خود کرد و الساندرو دل پیرو با به ثمر رساندن 20 گل اقای گل رقابت ها شد تا ثابت نمایند که این تیم مطرح و قدرتمند بدون حمایت داوران و در شرایط سخت و متفاوت از سایر رقبا نیز برترین تیم ایتالیا است. قهرمانی یووه در هفته های پایانی لیگ با کسب 85 امتیاز تثبیت شد( امتیاز یوونتوس در این فصل به 94 رسید که با کسر 9 امتیاز به عدد 85 تغییر کرد) در دو هفته به پایان مسابقات دیدیه دشام مربی بیانکونری ها که نقش موثر و بسیار زیادی در کسب این قهرمانی داشت در چهلمین بازی فصل حاضر به شرکت در کنفرانس خبری نشد و از سمت خود کناره گیری کرد تا کمک مربی وی، کورادینی تیم را دو دیدار انتهایی هدایت نماید، دیدارهای که با شکست یووه به پایان رسید. گفتنی است که اختلاف دشام با مدیر ورزشی یوونتوس السیو سکو یکی از دلایل جدایی دیدیه دشان اعلام شد و در عین حال دیدیه دشان تاکید کرد که در خود توان هدایت یووه را در رقابت های سری آ نمی دید.^[۱۰]

 

• دوران مربیگری آنتونیو کونته در یوونتوس و ساخت ورزشگاه یوونتوس ( ۲۰۱۱/۲۰۱۴ ) :

با ساخت استادیوم جدید یوونتوس ورزشگاه یوونتوس در مکان سابق ورزشگاه دل آلپی و آمدن آنتونیو کونته در سال ۲۰۱۱ و خرید بازیکنان جدید از جمله: آندره‌آ پیرلو، کوادوو آساموا، آرتورو ویدال، استفان لیختشتاینر، کارلوس توز، پل پوگبا، مارتین کاسرس، آندره‌آ بارزالی، فرناندو یورنته یوونتوس بعد از چند سال ناکامی دوباره به عرصهٔ تیم‌های بزرگ ایتالیا و اروپا بازگشت . یوونتوس در این دوران به سه قهرمانی متوالی در سری آ ایتالیا ( از جمله یک قهرمانی بدون شکست و کسب ۱۰۲ امتیاز در یک فصل سری آ ) و دو قهرمانی سوپر جام ایتالیا رسید. در سال ۲۰۱۲ اسطوره باشگاه یوونتوس الساندرو دل پیرو بعد از ۱۹ سال بازی کردن با پیراهن بیانکونری از جمع یوونتوسی ها خداحافظی کرد و جای او را در تیم کارلوس توز آرژانتینی گرفت. پس از ۳ سال یوونتوس و کونته به طور دو طرفه از هم جدا شدند و ماسیمیلیانو آلگری مربی سابق آ.ث. میلان به سرمربیگری یوونتوس رسید.^[۱۱]

 

 

فاجعه ورزشگاه هیسل

فاجعه ورزشگاه هیسل فاجعه‌ای است که پیش از آغاز مسابقهٔ پایانی جام باشگاه‌های اروپا ۱۹۸۵ که میان تیم‌های یوونتوس و لیورپول در ورزشگاه هیسل بروکسل برگزار می‌شد ۳۹ هوادار یوونتوس کشته‌ شدند.

در آن سال لیورپول می‌بایست از عنوان قهرمانی دوره پیشین دفاع کند. در سال پیش، آن‌ها تیم رم را مغلوب کردند و به قهرمانی رسیدند. در این سال آن‌ها دوباره می‌بایست با یک تیم ایتالیایی دیگر پیکار می‌کردند. از سوی دیگر یوونتوس قهرمان جام در جام اروپا در سال ۱۹۸۴ بود که بیشتر بازیکنان آن را بازیکنانی تشکیل می‌دادند که در سال ۱۹۸۲ به همراه تیم ملی فوتبال ایتالیا قهرمان جام جهانی در اسپانیا شده بودند و نیز در یوونتوس آن زمان، میشل پلاتینی (دارندهٔ جایزهٔ بهترین بازیکنان اروپا در سال‌های ۱۹۸۳،۱۹۸۴ و ۱۹۸۵) بازی می‌کرد.

پیشتر در ژانویهٔ آن سال یوونتوس و لیورپول در سوپر جام اروپا به مصاف هم رفته‌ بودند که یوونتوس در تورین توانست بازی را با نتیجه ۲-۰ ببرد و بازی برگشت که قرار بود در آنفیلد برگزار شود به‌دلیل اینکه لیورپول در جدول زمان‌بندی برنامه‌های خود زمان مناسبی را برای انجام این بازی پیدا نکرده‌ بود، به تعویق افتاد و پس از فاجعه ورزشگاه هیسل دیگر برگزار نگردید.

یک ساعت پیش از آغاز مسابقه، در فینال جام باشگاه‌های اروپا سال ۱۹۸۵ در ورزشگاه هیسل، تماشاگران لیورپول با شکستن فنس‌هایی که میان آنان و طرفداران یوونتوسی‌ها برای جدایی و جلوگیری از کشمکش و درگیری قرار داده شده‌بود به طرفداران یووونتوس حمله‌ور شده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار دادند، یوونتوسی‌ها که انتظار این حرکت را از لیورپولی‌ها نداشتند ناچار با آن‌ها درگیر شده و به ناگاه عقب‌نشینی کردند؛ فشار یوونتوسی‌ها به دیوارهای پیرامون ورزشگاه، منجر به ویرانی آن گشت و باعث شد که روی سر آن‌ها ویران گردد. در پی این حادثه ۳۹ نفر که اکثراً از طرفداران یوونتوس بودند، کشته شدند. این فاجعه را سیاه‌ترین ساعت در تاریخ مسابقات یوفا نام‌گذاری کردند.

با این وجود بازی فینال برگزار شد و یوونتوسی‌ها با تک گل میشل پلاتینی قهرمان شدند. پس از این مسابقهٔ لیورپولی‌ها ۶ سال و دیگر باشگاه‌های انگلیسی از حضور در رقابت‌های اروپایی به مدت ۵ سال محروم شدند.

یوونتوس و لیورپول پس از فاجعهٔ هیسل به مدت ۲۰ سال با هم بازی نکردند تا اینکه در سال ۲۰۰۵ که در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا دوباره با هم رو در رو شدند. در بازی رفت که در آنفیلد برگزار می‌شد پیش از آغاز مسابقه هواداران لیورپول با در دست داشتن پلاکاردهایی که روی آن‌ها کلمه "amicizia" (که در زبان ایتالیایی معنی دوستی می‌دهد) نوشته شده‌ بود؛ خطاب به هواداران یوونتوس که در سمت روبرو نشسته‌بودند به نحوی از هواداران یوونتوس عذر خواهی کردند. هواداران یوونتوس با دیدن این رفتار به وجد آمده و شادی کردند و با این عمل خواستند به لیورپولی‌ها بفهمانند که آن‌ها را بخشیده‌اند.^[۱۲]

 

 

ایتالیایی بودن

باشگاه یوونتوس از ابتدای تاریخ تاسیس به دنبال ترکیب ایتالیایی بوده است. این باشگاه با ۲۲ بازیکن ایتالیایی قهرمان جام جهانی در ۴ دوره‌ای که ایتالیا قهرمان جام جهانی فوتبال شده تاثیر بسیار زیادی در تیم ملی ایتالیا داشته است.^[۱۳]

• جام جهانی فوتبال ۱۹۳۴ (۹ بازیکن) : جانپیرو کامبی، لویجی برتولینی، فلیچ بورل، اومبرتو کالیجاریس، رایموندو اورسی، ماریو وارجلین، لویس مونتی، جیووانی فرراری، ویرجینیو روستا
• جام جهانی فوتبال ۱۹۳۸ (۲ بازیکن) : آلفردو فونی، پیترو راوا
• جام جهانی فوتبال ۱۹۸۲ (۶ بازیکن) : دینو زوف، آنتونیو کابرینی، پائولو روسی، گائتانو شیره آ، مارکو تاردلی، کلائودیو جنتیله
• جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ (۵ بازیکن) : فابیو کاناوارو، جیانلوئیجی بوفون، مائورو کامورانزی، الساندرو دل پیرو، جیانلوکا زامبروتا

 

 

ورزشگاه یوونتوس

ورزشگاه یوونتوس ( به انگلیسی : Juventus Stadium ) ورزشگاهی در شهر تورین در کشور ایتالیا است.

ابتدای سال ۱۹۹۰ میلادی و با توجه به اینکه کشور ایتالیا میزبان جام جهانی بود، ورزشگاه دل آلپی در شهر تورین بازسازی و افتتاح شد. از آن زمان تیم یوونتوس دیدارهای خود را در دل آلپی برگزار می کرد تا اینکه در ابتدای دهه ی نخست قرن ۲۱، مدیران یوونتوس و در راس آنها روبرتو بتجا و لوجیانو موجی، ساخت ورزشگاه را در دستور کار خود قرار دادند. یوونتوس اولین تیم در ایتالیا است که ورزشگاه اختصاصی دارد. هیچکدام از تیم های ایتالیایی در حال حاضر ورزشگاهی متعلق به خودشان ندارند. یکی از شعارهای ساخت ورزشگاه نیز بر همین مبنی انتخاب شد، اینکه مانند همیشه یوونتوس در ایتالیا “اولین” خواهد بود و یا شعار دیگری که در هنگام ساخت در نظر گرفته شد “استادیومی که فوتبال را تغییر می دهد”^[۱۴]

ساخت ورزشگاه یوونتوس در ۱ مارس ۲۰۰۹ و به سبک ورزشگاه های انگلستان آغاز شد، طراحی این ورزشگاه را هرناندز سوارز انجام داده است. بر خلاف دیگر ورزشگاه های ایتالیا، فاصله ی نزدیک ترین هواداران با میدان مسابقه ۷٫۵ متر است. این فاصله در دل آلپی سابق ۵۰ متر بود و در تاریخ ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ با بازی یوونتوس مقابل نوتس کانتی که با تساوی ۱-۱ خاتمه یافت انجام شد. اولین بازی رسمی در این ورزشگاه نیز مابین دو تیم باشگاه فوتبال یوونتوس و پارما ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۱ برگزار شد.

از لحاظ معماری این ورزشگاه فوق العاده مدرن و منحصر به فردی خواهد بود که با نگاهی به آینده ساخته شده به طوری که ورزشگاه با انرژی های طبیعی سازگار است. به طور مثال پنل های خورشیدی قابلیت استفاده از انرژی خورشیدی در سیستم های گرمایشی را دارد و از گازکشی های سنتی استفاده نمی‌شود. در این ورزشگاه سیستم استفاده از آب باران و ذخیره آب باران نیز تعبیه شده که ۵۰ درصد مصرف آب استادیوم را کاهش می دهد. همچنین به نوعی ساخته شده که آلودگی صوتی، شیمیایی و گرمایی برای محیط نداشته باشد.در طراحی ورزشگاه به راحتی بازیکنان اهمیت زیادی داده شده به طوری که فاصله رختکن تا زمین مناسب است و برای ورود بازیکنان به زمین ۴ ورودی در ۴ سمت زمین در نظر گرفته شده.معماری سکوها و سقف با ایده برداری از تونل های باد و بال هواپیما ساخته شده اند که نهایت سبکی و زاویه مناسب با زمین حفظ شود تا در روز با نور طبیعی و در شب با نورافکن های ورزشگاه بهترین دید به زمین وجود داشته باشد و در عین حال مانع از رسیدن نور طبیعی خورشید برای رشد و سالم ماندن چمن ورزشگاه نشود. در ضمن نوردهی ورزشگاه نیز بسیار مدرن است و به صورت پیوسته و بدون فاصله نور یکپارچه به زمین داده میشود.ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت چرا که در حالت وقوع حادثه ای خطرناک و با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی می توان تمام حاضران در ورزشگاه را ظرف ۴ دقیقه به بیرون از ورزشگاه هدایت کرد، البته ورزشگاه به جایگاه ویژه ی معلولان نیز مجهز خواهد بود و برای اینکه هواداران بتوانند در تمامی روزهای هفته وقت خود را در آنجا سپری کنند، ۳۰۰۰۰۰ متر مربع فضای سبز نیز در اطراف ورزشگاه پدید خواهد آمد.ورزشگاه یوونتوس گنجایش ۴۱٬۲۵۴ تماشاگر را دارد و فضا برای پروژه های آینده و افزایش ظرفیت ۱۵ هزار نفری نیز وجود دارد. دور ورزشگاه حلقه امن تعبیه شده، این حلقه در فضایی ایجاد شده که بلیط ها قبل از ورود به محوطه ورزشگاه چک میشود. میان فاصله حلقه و ورزشگاه هم خدمات رفاهی و اورژانس و امنیتی وجود خواهد داشت. ورودی/خروجی ها اصلی و اضطراری ورزشگاه نیز طوری طراحی شده که در هنگام خطر و حالت اضطراری ظرف مدت تنها ۴ دقیقه کل حاضرین در ورزشگاه تخلیه می شوند. همچنین مسیر و جایگاهی برای عبور ولیچر و رفت‌وآمد معلولین در نظر گرفته شده است. ۱۶ خروجی در نظر گرفته شده و در عرض ۴ دقیقه ورزشگاه خالی از تماشاگر خواهد شد. ورزشگاه خاص فوتبال است، بدون هیچ کاربردی دیگر، بنابر این خبری از پیست دو و میدانی و فضاهای اضافی دیگر نیست. بین زمین بازی و تماشاگران هیچ مانع معماری وجود ندارد. حاضرین در استادیوم حداقل فاصله ممکن با زمین بازی را خواهند داشت، یعنی فاصله ردیف اول تماشاگران با زمین بازی ۸ متر خواهد بود. این در حالی است که در دل آلپی این فاصله ۲۸ متر بود. فاصله انحناهای ورزشگاه با زمین هم ۸٫۸۵ متر است،این فاصله در دل آلپی ۵۰ متر بود. این به این معناست که دور تا دور زمین اصلی ورزشگاه تماشاگران حاضر خواهند بود. فاصله سکوهای فیلم برداری و تلویزیونی که در دل آلپی ۶۰ متر بود نیز به ۳۳ متر کاهش یافته. ورزشگاه جدید از لحاظ امنیتی نیز مشکلی نخواهد داشت با توجه به وجود ۱۶ مسیر خروجی حاضرین در صورت وقوع حادثه می توانند استادیوم را ظرف ۴ دقیقه ترک کنند.^{[۱۵] [۱۶]}

- احداث این ورزشگاه با هزینه ای بالغ بر ۱۲۰ میلیون یورو انجام گرفته است.

- ابعاد = ۱۰۵ × ۶۸

- میزبان فینال لیگ اروپا ۲۰۱۴

- رکورد تماشاچی = ۴۱٬۱۸۲ (یوونتوس vs بورسیا دورتموند، ۵ اسفند ۱۳۹۳)

 

 

تاریخچه باشگاه یوونتوس از دریچه پیراهن

لباس نخستین یووه در ابتدای تاسیس (۱۸۹۷) پیراهن های باشگاه سفید بود و بعد از آن در سال (۱۹۰۰) پیراهن‌های به صورتی روشن تغییر پیدا کرد که بعدها رنگ خود را به راه راه سیاه و صورتی تغییر داد؛ ناهماهنگی این رنگ‌ها نارضایتی مدیران آن زمان یووه را به وجود آورده بود و در نهایت صورتی جای خود را به رنگ سیاه وسفید داد این رنگ خیلی زود با کسب اولین افتخار نزد هواداران محبوب شد. البته در اولین دیدار بانوی پیر با پیراهن جدید برابر جنوا شکست خورد و در ادامه چند شکست دیگر بداقبالی این رنگ را نشان داد با این حال مدیران تصمیم گرفتند خود را با رنگ پیراهن‌های جدید تطبیق دهند و سرانجام دو سال بعد یوونتوس با این پیراهن اولین اسکودتوی خود را در سال ۱۹۰۵ فتح کرد، این قهرمانی در زمان مدیریت الفردو دیک به دست آمد، مدیری که سال‌ها بعد به باشگاه رقیب تورینو پیوست.^[۱۷]

2000-2001	2001-2002	2002-2003	2003-2004	2004-2005	2005-2006	2006-2007	2007-2008	2008-2009	2009-2010
2010-2011	2011-2012	2012-2013	2013-2014	2014-2015	2015-2016

تولیدکنندگان و حامیان مالی پیراهن باشگاه یوونتوس

سال	تولیدکننده پیراهن باشگاه	اسپانسر پیراهن
۱۹۷۹-۱۹۸۹	کاپا	Ariston
۱۹۸۹-۱۹۹۲		UPIM
۱۹۹۲-۱۹۹۵		Danone
۱۹۹۵-۱۹۹۸		Sony
۱۹۹۸-۱۹۹۹		D+Libertà digitale / Tele
۱۹۹۹-۲۰۰۰		CanalSatellite / D+Libertà digitale / Sony
۲۰۰۰-۲۰۰۱	لوتو	+Sportal.com / Tele
۲۰۰۱-۲۰۰۲		Fastweb / Tu Mobile
۲۰۰۲-۲۰۰۳		Fastweb / Tamoil
۲۰۰۳-۲۰۰۴	نایکی
۲۰۰۴-۲۰۰۵		Sky Sport / Tamoil
۲۰۰۵-۲۰۰۷		Tamoil
۲۰۰۷-۲۰۱۰		Fiat Group
۲۰۱۰-۲۰۱۲		BetClic / Balocco
۲۰۱۲-۲۰۱۵		Jeep
۲۰۱۵-	آدیداس

مدیران تاریخ یوونتوس

نام ملیت سال ایوجنیو کنفاری ۱۸۹۷-۱۸۹۸ انریکو کنفاری ۱۸۹۸-۱۹۰۱ کارلو فاواله ۱۹۰۱-۱۹۰۲ جاکومو پارووپاسو ۱۹۰۳-۱۹۰۴ الفردو دیک ۱۹۰۵-۱۹۰۶ کارلو ویتوریو وارتی ۱۹۰۷-۱۹۱۰ اتیلیوا برتاللی ۱۹۱۱-۱۹۱۲ جوزپه هس ۱۹۱۳-۱۹۱۵ جواکینو آرماتو فرناندو نیتزا ساندرو زیمبلی ۱۹۱۵-۱۹۱۸ کارادو کورادینی ۱۹۱۹-۱۹۲۰ جینو الیوتی ۱۹۲۰-۱۹۲۳ ادواردو آنیلی ۱۹۲۳-۱۹۳۵ جووانی مازونیس ۱۹۳۵-۱۹۳۶

نام ملیت سال امیلیو ده لا فورست ۱۹۳۶-۱۹۴۱ پیرو دوزیو ۱۹۴۱-۱۹۴۷ جووانی آنیلی ۱۹۴۷-۱۹۵۴ انریکو کراوری لوئیجی کراورتتو مارچلو گوستینیانی ۱۹۵۴-۱۹۵۵ اومبرتو آنیلی ۱۹۵۵-۱۹۶۲ ویتوره کاته لا ۱۹۶۲-۱۹۷۱ جیامپیرو بونیپرتی ۱۹۷۱-۱۹۹۰ ویتوریو کایزوتتی ۱۹۹۰-۲۰۰۳ فرانتزو گرانده استونس ۲۰۰۳-۲۰۰۶ جووانی کوبولی جیلی ۲۰۰۶-۲۰۰۹ ژان کلود بلان ۲۰۰۹-۲۰۱۰ آندرا آنیلی ۲۰۱۰–

 

مربیان تاریخ یوونتوس

نام ملیت سال جینو کارولی ۱۹۲۳-۱۹۲۶ جوزف ویولا ۱۹۲۶ جوزف ویولا ۱۹۲۶-۱۹۲۸ ویلیام ایتکین ۱۹۲۸-۱۹۳۰ کارلو کارکانو ۱۹۳۰-۱۹۳۵ کارلو بیجاتو ۱۹۳۵ بینه گولا ۱۹۳۵ ویرجینیو روستا ۱۹۳۵-۱۹۳۹ اومبرتو کالیجاریس ۱۹۳۹-۱۹۴۱ فدریکو مونراتی ۱۹۴۱ جیووانی فرراری ۱۹۴۱-۱۹۴۲ لویس مونتی / ۱۹۴۲ فلیچ بورل ۱۹۴۲-۱۹۴۶ رناتو چسارینی ۱۹۴۶-۱۹۴۸ ویلیام چالمرز ۱۹۴۸-۱۹۴۹ جسی کارور ۱۹۴۹-۱۹۵۱ لویجی برتولینی ۱۹۵۱ گئورگی سروسی ۱۹۵۱-۱۹۵۳

نام ملیت سال آلدو اولیویری ۱۹۵۳-۱۹۵۵ ساندرو پوپو ۱۹۵۵-۱۹۵۷ لیوبیسا بروشتش ۱۹۵۷-۱۹۵۹ تئوبالدو دپترینی ۱۹۵۹ رناتو چسارینی ۱۹۵۹-۱۹۶۱ کارلو پارولا ۱۹۶۱ جولیوس کوروستلیف ۱۹۶۱ گونار گرن ۱۹۶۱ کارلو پارولا ۱۹۶۱-۱۹۶۲ پائولو آمارال ۱۹۶۲-۱۹۶۴ ارالدو مونزجلیو ۱۹۶۴ هریبرتو هرررا ۱۹۶۴-۱۹۶۹ لویس کارنیلجیا ۱۹۶۹-۱۹۷۰ ارکولی رابیتی ۱۹۷۰ آرماندو پیکی ۱۹۷۰-۱۹۷۱ سیستمیر فیکپالیک ۱۹۷۱-۱۹۷۴ کارلو پارولا ۱۹۷۴-۱۹۷۶ جووانی تراپاتونی ۱۹۷۶-۱۹۸۶

نام ملیت سال رینو مارکسی ۱۹۸۶-۱۹۸۸ دینو زوف ۱۹۸۸-۱۹۹۰ لویجی مایفریدی ۱۹۹۰-۱۹۹۱ جووانی تراپاتونی ۱۹۹۱-۱۹۹۴ مارچلو لیپی ۱۹۹۴-۱۹۹۹ کارلو آنچلوتی ۱۹۹۹-۲۰۰۱ مارچلو لیپی ۲۰۰۱-۲۰۰۴ فابیو کاپلو ۲۰۰۴-۲۰۰۶ دیدیه دشان ۲۰۰۶-۲۰۰۷ جیانکارلو کورادینی ۲۰۰۷ کلودیو رانیری ۲۰۰۷-۲۰۰۹ چرو فررارا ۲۰۰۹-۲۰۱۰ آلبرتو زاکرونی ۲۰۱۰ لوئیجی دل‌نری ۲۰۱۰-۲۰۱۱ آنتونیو کونته ۲۰۱۱-۲۰۱۴ ماسیمیلیانو آلگری ۲۰۱۴–

 

کاپیتانان تاریخ یوونتوس

نام ملیت سال کارلو بیجاتو ۱۹۲۲-۱۹۲۹ ویرجینیو روستا ۱۹۲۹-۱۹۳۵ لویس مونتی / ۱۹۳۵-۱۹۳۸ ماریو وارجلین ۱۹۳۸-۱۹۴۲ پیترو راوا ۱۹۴۲-۱۹۵۰ کارلو پارولا ۱۹۵۰-۱۹۵۴ جیامپیرو بونیپرتی ۱۹۵۴-۱۹۶۱ فلاویو امولی ۱۹۶۱-۱۹۶۳ اومار سیووری / ۱۹۶۳-۱۹۶۵ ارنستو کاستانو ۱۹۶۵-۱۹۷۰ ساندرو سالوادور ۱۹۷۰-۱۹۷۴

نام ملیت سال پیترو آناستاسی ۱۹۷۴-۱۹۷۶ جیوسپه فورینو ۱۹۷۶-۱۹۸۴ گائتانو شیره‌آ ۱۹۸۴-۱۹۸۸ آنتونیو کابرینی ۱۹۸۸-۱۹۸۹ سرجیو بریو ۱۹۸۹-۱۹۹۰ ستفانو تاکونی ۱۹۹۰-۱۹۹۲ روبرتو باجو ۱۹۹۲-۱۹۹۵ جان لوکا ویالی ۱۹۹۵-۱۹۹۶ آنتونیو کونته ۱۹۹۶-۲۰۰۱ آلساندرو دل‌پیرو ۲۰۰۱-۲۰۱۲ جانلوئیجی بوفون ۲۰۱۲–

 

بهترین گلزنان تاریخ یوونتوس

نام ملیت گل سال آلساندرو دل‌پیرو ۲۹۰ ۱۹۹۳-۲۰۱۲ جیامپیرو بونیپرتی ۱۸۲ ۱۹۴۶-۱۹۶۱ روبرتو بتجا ۱۷۸ ۱۹۷۰-۱۹۸۳ دیوید ترزگه ۱۷۱ ۱۹۹۹-۲۰۱۰ اومار سیووری / ۱۶۷ ۱۹۵۷-۱۹۶۵ فلیچ بورل ۱۵۷ ۱۹۳۲-۱۹۴۱ ۱۹۴۲-۱۹۴۶ پیترو آناستاسی ۱۳۱ ۱۹۶۸-۱۹۷۶ جان هانسن ۱۲۴ ۱۹۴۸-۱۹۵۴ روبرتو باجو ۱۱۵ ۱۹۹۰-۱۹۹۵ فدریکو مونراتی ۱۱۴ ۱۹۲۲-۱۹۳۳

 

بازیکنان کنونی یوونتوس

• تا ۱ فوریه ۲۰۱۵

شماره نام پست ملیت ۱ جانلوئیجی بوفون دروازه بان ۲ روملو هافبک ۳ (کاپیتان دوم) جورجیو کیه‌لینی دفاع ۴ مارتین کاسرس دفاع ۵ آنجلو اوگبونا دفاع ۶ پل پوگبا هافک ۷ سیمونه په‌په هافک ۸ (کاپیتان سوم) کلودیو مارکیزیو هافک ۹ آلوارو موراتا مهاجم ۱۰ کارلوس توز مهاجم ۱۱ کینزلی کومان هافک ۱۴ فرناندو یورنته مهاجم ۱۵ آندره‌آ بارزالی دفاع ۱۶ مارکو موتا دفاع

شماره نام پست ملیت ۱۷ پائولو ده چلیه دفاع ۱۹ لئوناردو بونوچی دفاع ۲۰ سیمون پادوین هافک ۲۱ آندره‌آ پیرلو هافک ۲۲ کوادوو آساموا هافک ۲۳ آرتورو ویدال هافک ۲۶ استفان لیختشتاینر دفاع ۲۷ استفانو استورارو هافک ۳۰ مارکو استوراری دروازه بان ۳۲ آلساندرو ماتری مهاجم ۳۳ پاتریس اورا دفاع ۳۴ روبینیو دروازه بان ۳۷ روبرتو پریرا هافک ۳۹ لوکا مارونه هافک

 

کادرفنی کنونی یوونتوس

نام	ملیت	پست
ماسیمیلیانو الگری		سرمربی
مارکو لندوچی		کمک مربی
مائوریزیانو ترومبتا		مربی تیم اول
کلودیو فیلیپی		مربی دروازبان‌ها
متئو فابریس		مدیر تیم
استفانو گرانی		فیزیوتراپیست
سیمونه فلتی		مدیر بدنسازی
روبرتو ساسی		مدیر تمرین

 

 

مدیریت

مدیر کل کنونی باشگاه آندرا آنیلی می‌باشد. با همکاری جوزپه ماروتا و پاول ندود در مجموعهٔ مدیرتی باشگاه. ^[۱۸]

 

افتخارات

داخلی

 

سری آ (۳۱ دوره) : ^{[توضیح ۲]}

- قهرمانی :

• ۱۹۰۵; ۱۹۲۵-۲۶; ۱۹۳۰-۳۱; ۱۹۳۱-۳۱; ۱۹۳۲-۳۳; ۱۹۳۳-۳۴; ۱۹۳۴-۳۵; ۱۹۴۹-۵۰; ۱۹۵۱-۵۲; ۱۹۵۷-۵۸
• ۱۹۵۹-۶۰; ۱۹۶۰-۶۱; ۱۹۶۶-۶۷; ۱۹۷۱-۷۲; ۱۹۷۲-۷۳; ۱۹۷۴-۷۵; ۱۹۷۶-۷۷; ۱۹۷۷-۷۸; ۱۹۸۰-۸۱; ۱۹۸۱-۸۲
• ۱۹۸۳-۸۴; ۱۹۸۵-۸۶; ۱۹۹۴-۹۵; ۱۹۹۶-۹۷; ۱۹۹۷-۹۸; ۲۰۰۱-۰۲; ۲۰۰۲-۰۳; ۲۰۱۱-۱۲; ۲۰۱۲-۱۳; ۲۰۱۳-۱۴
• ۲۰۱۴-۱۵

- نائب قهرمانی (۲۱ دوره) : ۱۹۰۳; ۱۹۰۴; ۱۹۰۶; ۱۹۳۷-۳۸; ۱۹۴۵-۴۶; ۱۹۴۶-۴۷; ۱۹۵۲-۵۳; ۱۹۵۳-۵۴; ۱۹۶۲-۶۳; ۱۹۷۳-۷۴; ۱۹۷۵-۷۶; ۱۹۷۹-۸۰; ۱۹۸۲-۸۳; ۱۹۸۶-۸۷; ۱۹۹۱-۹۲; ۱۹۹۳-۹۴; ۱۹۹۵-۹۶; ۱۹۹۹-۲۰۰۰; ۲۰۰۰-۰۱; ۲۰۰۸-۰۹

- مقام سومی (۱۳ دوره)

 

جام حذفی ایتالیا (۱۰ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۳۷-۳۸; ۱۹۴۱-۴۲ ۱۹۵۸-۵۹; ۱۹۵۹-۶۰; ۱۹۶۴-۶۵; ۱۹۷۸-۷۹; ۱۹۸۲-۸۳; ۱۹۸۹-۹۰; ۱۹۹۴-۹۵; ۲۰۱۴-۱۵

- نائب قهرمانی (۵ دوره) : ۱۹۷۲-۷۳ ۱۹۹۱-۹۲ ۲۰۰۱-۰۲ ۲۰۰۳-۰۴ ۲۰۱۱-۱۲

 

سوپر جام ایتالیا (۶ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۹۵; ۱۹۹۷; ۲۰۰۲; ۲۰۰۳; ۲۰۱۲; ۲۰۱۳

- نائب قهرمانی (۴ دوره) : ۱۹۹۰; ۱۹۹۸; ۲۰۰۵; ۲۰۱۴

 

سری بی (۱ دوره) :

- قهرمانی : ۲۰۰۶-۰۷

 

 

اروپایی

لیگ قهرمانان اروپا (۲ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۸۴-۸۵; ۱۹۹۵-۹۶

- نائب قهرمانی (۶ دوره) : ۱۹۷۲-۷۳; ۱۹۸۲-۸۳; ۱۹۹۶-۹۷; ۱۹۹۷-۹۸; ۲۰۰۲-۰۳; ۲۰۱۴-۱۵

- نیمه نهایی (۳ دوره) : ۱۹۶۷-۶۸; ۱۹۷۷-۷۸; ۱۹۹۸-۹۹

- یک چهارم نهایی (۵ دوره) : ۱۹۶۰-۶۱; ۱۹۸۵-۸۶; ۲۰۰۴-۰۵; ۲۰۰۵-۰۶; ۲۰۱۲-۱۳

 

لیگ اروپا (۳ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۷۶-۷۷; ۱۹۸۹-۹۰; ۱۹۹۲-۹۳

- نائب قهرمانی (۱ دوره) : ۱۹۹۴-۹۵

- نیمه نهایی (۲ دوره) : ۱۹۷۵; ۲۰۱۴

 

جام در جام اروپا (۱ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۸۳-۸۴

 

سوپر جام اروپا (۲ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۸۴; ۱۹۹۶

 

• جام اینترتوتو (۱ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۹۹

 

• اینتر-سیتیز فیرز کاپ :

- نایب قهرمانی (۲ دوره ) : ۱۹۶۵; ۱۹۷۱

 

 

جهانی

جام بین قاره‌ای (۲ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۸۵; ۱۹۹۶

- نائب قهرمانی (۱ دوره) : ۱۹۷۳

 

 

عناوین جزئی

• جام لوئیجی برلوسکونی (۱۰ دوره) :

- قهرمانی : ۱۹۹۱; ۱۹۹۵; ۱۹۹۸; ۲۰۰۰; ۲۰۰۱; ۲۰۰۳; ۲۰۰۴; ۲۰۱۰; ۲۰۱۲

- نائب قهرمانی (۹ دوره) : ۱۹۹۶; ۱۹۹۷; ۲۰۰۲; ۲۰۰۵; ۲۰۰۶; ۲۰۰۷; ۲۰۰۸; ۲۰۰۹; ۲۰۱۱

 

• جام خوان گمپر (۱ دوره) :

- قهرمانی : ۲۰۰۵

 

• کوپا دله آلپی :

- قهرمانی : ۱۹۶۳

- نائب قهرمانی : ۱۹۶۶

 

• جام ترزا هررا :

- نائب قهرمانی (۱ دوره) : ۱۹۹۶

 

• جام صلح :

- نائب قهرمانی (۱ دوره) : ۲۰۰۹

 

• جام لاتین :

- مقام سومی (۱ دوره) : ۱۹۵۲

 

• بهترین تیم باشگاهی اروپا در سال به انتخاب فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) :

- (۲ دوره) : ۱۹۹۳; ۱۹۹۶

 

• موفق ترین باشگاه های قرن بیستم به انتخاب فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال (IFFHS) :

- یوونتوس رتبه = ۲

 

• موفق ترین باشگاه های قرن بیستم به انتخاب فیفا :

- یوونتوس رتبه = ۷

 

• باشگاه یوونتوس جزء چهار باشگاهی میباشد که موفق به کسب هر سه جام معتبر اروپایی شده است

(لیگ قهرمانان اروپا - لیگ اروپا - جام در جام اروپا)

 

 

افتخارات فردی بازیکنان یوونتوس

• توپ طلای اروپا:

• بازیکنان یوونتوس برنده توپ طلا:

/ عمر سیوری در سال ۱۹۶۱

پائولو روسی در سال ۱۹۸۲

میشل پلاتینی در سال‌های ۱۹۸۳; ۱۹۸۴; ۱۹۸۵

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۳

زین الدین زیدان در سال ۱۹۹۸

پاول ندود در سال ۲۰۰۳

 

• عنوان دومی:

دینو زوف در سال ۱۹۷۳

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۴

زین الدین زیدان در سال ۱۹۹۷

جانلوئیجی بوفون در سال ۲۰۰۶

 

• عنوان سومی:

جان چارلز در سال ۱۹۵۹

ژبیگنی بونیک در سال ۱۹۸۲

سالواتوره سکیلاچی در سال ۱۹۹۰

زین الدین زیدان در سال ۲۰۰۰

 

• بازیکن سال فوتبال جهان از تیم یوونتوس:

• عنوان اولی:

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۳

زین الدین زیدان در سال ۱۹۹۸; ۲۰۰۰

فابیو کاناوارو در سال ۲۰۰۶

• عنوان سومی:

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۴

زین الدین زیدان در سال در سال ۱۹۹۷

 

• جایزه پای طلایی:

پاول ندود در سال ۲۰۰۴

الساندرو دل پیرو در سال ۲۰۰۷

 

• بازیکن سال فوتبال ایتالیا از تیم یوونتوس:

الساندرو دل پیرو در سال های ۱۹۹۸; ۲۰۰۸

فابیو کاناوارو در سال ۲۰۰۶

آندره‌آ پیرلو در سال ۲۰۱۲

 

• بازیکن سال سری آ از تیم یوونتوس:

زین الدین زیدان در سال ۲۰۰۱

دیوید ترزگه در سال ۲۰۰۲

پاول ندود در سال ۲۰۰۳

فابیو کاناوارو در سال ۲۰۰۶

آندره‌آ پیرلو در سال های ۲۰۱۲; ۲۰۱۳; ۲۰۱۴

 

• بهترین دروازه بان جهان

جانلوئیجی بوفون = ۴ دوره = ۲۰۰۳; ۲۰۰۴; ۲۰۰۶; ۲۰۰۷

 

• بهترین بازیکن سال یوفا

جانلوئیجی بوفون در سال ۲۰۰۲

 

• بازیکن حاضر در تیم منتخب فوتبال سده ۲۰ :

میشل پلاتینی

 

• برندگان جایزه سالگرد یوفا از بازیکنان یوونتوس

دینو زوف - جان چارلز - ماسیمو بونینی - سرگی آلینیکوف

 

• انتخاب بازیکنان یوونتوس به عنوان بهترین فوتبالسیت سال جهان از سوی مجله ورلد ساکر:

پائولو روسی در سال ۱۹۸۲

میشل پلاتینی در سال‌های ۱۹۸۴; ۱۹۸۵

روبرتو باجو در سال ۱۹۹۳

جان لوکا ویالی در سال ۱۹۹۵

زین الدین زیدان در سال ۱۹۹۸

پاول ندود در سال ۲۰۰۳

فابیو کاناوارو در سال ۲۰۰۶

 

• انتخاب بازیکنان یوونتوس به عنوتن بهترین ورزشکار سال جهان از سوی مجله اکیپ فرانسه:

پائولو روسی در سال ۱۹۸۲

زین الدین زیدان در سال ۱۹۹۸

 

• جایزه براوو:

- ماسیمو بونینی در سال ۱۹۸۳

- الساندرو دل پیرو در سال ۱۹۹۶

- پل پوگبا در سال ۲۰۱۴

 

• حضور بازیکنان یوونتوس در تیم سال یوفا

- دیوید ترزگه و زین الدین زیدان در سال ۲۰۰۱

جانلوئیجی بوفون و پاول ندود در سال ۲۰۰۳

جانلوئیجی بوفون و پاول ندود در سال ۲۰۰۴

پاول ندود در سال ۲۰۰۵

جانلوئیجی بوفون و جیانلوکا زامبروتا و فابیو کاناوارو در سال ۲۰۰۶

 

• حضور بازیکنان یوونتوس در فیفا ۱۰۰

الساندرو دل پیرو - پاول ندود - دیوید ترزگه - زین الدین زیدان - جانلوئیجی بوفون - جیامپیرو بونیپرتی - روبرتو باجو - ژبیگنی بونیک - میشل پلاتینی - عمر سیوری - دینو زوف - لیلیان تورام - پائولو روسی - ادگار داویدس - پاتریک ویرا - دیدیه دشان - میشل لادروپ - کریستین ویری - تیری هانری

آمار و رکوردها

تاریخ باشگاه :

• بهترین گلزن باشگاه : الساندرو دل پیرو با ۲۹۰ گل
• بهترین گلزن خارجی باشگاه : دیوید ترزگه با ۱۷۱ گل
• بهترین گلزن در یک فصل : فرانک هیرزر با ۳۵ گل
• بیشترین بازی باشگاهی : الساندرو دل پیرو با ۷۰۵ بازی
• بیشترین بازی اروپایی : گائتانو شیره‌آ با ۸۷ بازی
• جوانترین بازیکن تاریخ باشگاه : پیترو پاستوره، ۱۵ سال و ۲۲۲ روز
• پیرترین بازیکن تاریخ باشگاه : دینو زوف، ۴۱ سال و ۸۶ روز
• بیشترین حضور در تیم ملی فوتبال ایتالیا : جیانلوئیجی بوفون با ۱۴۶ بازی ملی
• بیشترین دوران مدیریت در تاریخ باشگاه : جیامپیرو بونیپرتی با ۵۹۶ بازی
• بهترین پیروزی تاریخ یوونتوس : ۱۵-۰ مقابل سنتو

سری آ :

• بیشترین پیروزی در یک فصل : ۳۳ پیروزی
• کمترین پیروزی در یک فصل : ۸ پیروزی
• بیشترین شکست در یک فصل : ۱۵ شکست
• کمترین شکست در یک فصل : صفر شکست
• بیشترین گل زده در یک فصل : ۱۰۳ گل
• کمترین گل زده در یک فصل : ۲۸ گل
• بیشترین گل خورده در یک فصل : ۵۶ گل
• کمترین گل خورده در یک فصل : ۱۴ گل
• بیشترین امتیاز در یک فصل : ۱۰۲ امتیاز
• بهترین پیروزی خانگی : ۹-۱ مقابل اینتر میلان
• بدترین شکست خانگی : ۷-۱ مقابل آ.ث. میلان
• بهترین پیروزی خارج خانه : ۷-۰ مقابل آ.ث. میلان
• بدترین شکست خارج خانه : ۶-۰ مقابل اینتر میلان
• بیشترین بازی در سری آ : الساندرو دل پیرو با ۴۷۶ بازی

 

توضیحات

• باشگاه یوونتوس در واقع ۳۳ بار قهرمان ایتالیا شده است که دو بار آن در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به دلیل مسایل کالچوپولی ( پرونده تبانی در فوتبال ایتالیا ) از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا و یوفا از باشگاه یوونتوس گرفته شد.
•  

باشگاه یوونتوس در واقع ۳۳ بار قهرمان ایتالیا شده است که دو بار آن در سال های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ به دلیل مسایل کالچوپولی ( پرونده تبانی در فوتبال ایتالیا ) از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا و یوفا از باشگاه یوونتوس گرفته شد.

:: بازدید از این مطلب : 318

|

امتیاز مطلب : 0

|

تعداد امتیازدهندگان : 0

|

مجموع امتیاز : 0